2034

 ΟΡΧΗΣΤΡΑ. Γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από μουσική. Τραγουδάει το λοιπόν, αναπαράγει αυτό που είναι, παράγει μουσική.
 ΟΡΧΗΣΤΡΑ. Γιατί ο άνθρωπος διανοείται μουσικά κι είναι συχνά παράτονος και είναι τότε ακριβώς που προκαλεί καταστροφές τριγύρω του και μέσα του.
 ΟΡΧΗΣΤΡΑ, ενορχήστρωση, όρχηση, αρμονία. Θέλει δουλειά πολλή, θέλει εκπαίδευση να κολυμπάς στην αρμονία. Να κολυμπάς στο Σύμπαν που είσαι, στο Σύμπαν που είναι μουσική κι είναι χορογραφία, θέλει δουλειά πολλή να Το είσαι.

                                       
 Ο λόγος που ανοίγω και προβάλλω τούτο το ιστολόγιο είναι γιατί πιστεύω στον Άνθρωπο. Κι έχω επιθυμία, κι έχω μια δύναμη τούτη την πίστη να τη μεταδώσω σε όσους την έχουν ανάγκη, αλλά και να την ανακυκλώνω μέσα μου, να την κρατώ, γιατί κι εγώ την έχω ανάγκη. Και γυρεύω μιαν ανατροφοδότηση από τους ανθρώπους.

 Ναι, τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν απέραντη ομορφιά. Πόσο μάλλον όταν το καταλάβουν πως την έχουν κι όταν το περιβάλλον τους το καταλάβει πως την έχουν και τους αφήσει να την έχουν και όταν τη φροντίζουν να ανθίζει και την περιποιούνται, τότε η ομορφιά τους είναι αληθινά απέραντη.

 Σας καλωσορίζω το λοιπόν στο νέο τούτο ιστολόγιο. Να μου συγχωρήσετε μονάχα μιαν απειρία με τούτο το ηλεκτρονικό μαραφέτι. Σας ζητώ λίγη υπομονή, ως να του πάρω τον αέρα. Θα υπάρξουν προφανώς ατέλειες κυρίως τεχνικής φύσης είτε αισθητικής, ωστόσο ο λόγος μου, το υπόσχομαι, θα είναι προσεγμένος.


 Πρώτη ανάρτηση λοιπόν, τι άλλο; το 2034, το καινούριο μου βιβλίο. Ναι, στα πλαίσια αυτής της πίστης μου στον άνθρωπο, ήρθα σε μια διαλεκτική σχέση με το αντίστοιχο βιβλίο, το 1984 του Όργουελ.Μια μεσογειακή ματιά, μια που να χύνει φως, άπλετο φως. Και που να μας γεμίσει αισιοδοξία...μα και εγρήγορση. Κι έχει και πρόταση οικονομική,εναλλακτική μα ρηξικέλευθη, παγκόσμια, μια πρόταση βαθιά πολιτική. Ας το δούμε απ' έξω, μπρος και πίσω.

.

    Βρισκόμαστε στο έτος 2034. Η δικτατορία της αγοράς έχει επιβλητικά κυριαρχήσει σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης πράξης, σκέψης, βούλησης. Στην πραγματικότητα, το χρήμα έχει αναχθεί σε οντότητα και μάλιστα έχει υπερκεράσει την οντότητα άνθρωπος. Θέματα όπως ο απόλυτος έλεγχος της σκέψης, η ασύλληπτη φτώχια και κοινωνική αδικία - ουσιαστικά, κοινωνική κατάρρευση - η βία στην πιο άγρια μορφή της, η απόγνωση, η συντριπτική σχέση με το περιβάλλον, με καθετί που είναι, που υπάρχει, όλα τούτα διαφαίνονται, περιγράφονται μες στο ζόφο των εννέα πρώτων διηγημάτων.

    Το δέκατο και τελευταίο αφήγημα, το οποίο ξεπερνά κατ'ελάχιστo σε μέγεθος τα προηγούμενα, μας ταξιδεύει στον Άρη, όπου μια ανθρώπινη κοινότητα δημιουργείται, επιβιώνοντας κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες, πεταμένη από τον πάτριο πλανήτη, ζωντανή-νεκρή κι ωστόσο ελεύθερη. Κι αυτή η πνοή της λευτεριάς, αυτή η ανθρώπινη πνοή, μας οδηγεί και πάλι στα μονοπάτια της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της αγάπης. Η ζωή εδώ είναι κυρίαρχη'ο έρωτας θριαμβεύει. Ένας θρίαμβος, που θα πάρει πενήντα χρόνια επικής προσπάθειας για να πραγματωθεί και τέλος θα εξαπλωθεί στον αδελφοποιημένο πια πλανήτη. Στη Γη μας.